Na placu Paderewskiego w Kościanie można podziwiać zespół dawnego klasztoru Bernardynów, których powstanie datuje się na roku 1605-1611.

Klasztor pełnił funkcję zakonu i kościoła do roku 1830,  w którym to nastąpiła przebudowa budowli i dobudowane zostały dwie wieże. Miały one w założeniu funkcjonować jako dom poprawczy oraz kilka lat później szpital wojskowy. Ogród, który przynależał do klasztoru, projektant dostosował do wykorzystania jako deptak dla psychicznie chorych, leczonych w tym szpitalu. Aktualnie obiekt zmodernizowano i jest znany jako Wojewódzki Szpitala Neuropsychiatryczny w Kościanie im. Oskara Bielawskiego.

Kaplica, która wchodzi w skład zabudowań klasztornych, wykorzystywali dawniej jako główny ośrodek leczenia chorób psychicznych za czasów II Rzeczpospolitej. Podczas okupacji Polski nieco zmieniono przeznaczenie i odbywały się w niej nabożeństwa katolickie dla niemieckich żołnierzy. Podczas wojny, po wymordowaniu pacjentów zabudowania zostały przekształcone  w koszary wojskowe. Architektonicznie budowla jest trójbocznie oraz trójprzęsłowa, przykrywa je sklepieniem kolebkowym  się z lunetami na gurtach. Dwuspadowy dach pokrywa budynek. Budynek postał w 1780 roku, w którym robotnicy wybudowali ołtarz i stelle dwudziestostopniowe.

Natomiast dawny budynek główny klasztoru projektant zaprojektował na planie prostokąta. Budowla jest dwupiętrowa z sześcio-kondygnacyjnymi wieżami. Ponieważ obiekt jest położony na terenach zielonych wśród starych lasów, głównie liściastych. Budynki szpitalne postały na przełomie XIX i XX wieku. Zostały one murowane ze specjalnej cegły z gatunku ceramicznej, która została w stanie naturalnym, bez tynkowania. Dekarze dachy pokryli dachówką i skonstruowali jako wielopołaciowe. W związku z tym, w budynku jest mieszkalne poddasze do dowolnego wykorzystania zwiększające powierzchnię użytkową. Pod koniec XIX wieku dobudowali cztery budynki po północnej stronie alei lipowej, nazywane obecnie jako dom dyrektora, wille Pinel’a, Conolly’ego, Mazurkiewicza). Mury, które otaczają klasztor zostały wzniesione w XVII wieku. Wybudowali je murarze ze specjalnej cegły a następnie otynkowali. Jednak do dziś zachowały się zaledwie fragmenty murów i koliste bastiony narożne.